سایت وبلاگ من. درمان من.

پیری قبل از هر چیز یک باور است و هرگز به معنای پیدا شدن چند خط روی پیشانی یا اطراف چشم ها و همین طور سفید شدن چند تار مو نیست. باور ما از پیری است که موجب می شود پیری زودرس به سراغمان بیاید. پیری زودرس به این معناست که باور کنیم در ۶۰سالگی چاق و فربه شویم! باور کنیم فشار خون بالا، چربی، اسیداوریک و دیابت داشته باشیم. باور کنیم که دیگر جسم از قدرت و توان لازم برخوردار نیست. به عقیده «گیلما هادسون» روانشناس دانشگاه اکسفورد همه این ها از تصور و باورهای ما سرچشمه می گیرد. باورها در پس هر آنچه می اندیشیم وجود دارند. می توانند نیروی خلاقه یا ویرانگر و بازدارنده باشند! انسان این توانمندی شگفت انگیز را دارد تا برای هر چیزی به باور عمیق و نیرومندی برسد. باورها فقط روی احساسات و اعمال ما تاثیر نمی گذارند. آنها قادرند در زمان کوتاهی بر جسم ما نیز اثر بگذارند و آن را تغییر دهند. نیروی باورها به حدی است که با فرمان های واضحی به دستگاه عصبی مغزی وارد می شوند و تغییرات قابل توجهی در سیستم بیوشیمیایی بدن ایجاد می کنند. سفید شدن یک دست موی سر و چروک های دور چشم و صورت یکی از پیامدهای باور داشتن به پدیده پیری زودرس است. اما آیا نباید بپذیریم، پیری در سیر طبیعی بدن انسان یک واقعیت است؟ دکتر هادسون می گوید: منظور من انکار پیری نیست. دوره رشد انسان از دوران جنینی که زمان شکل گیری اندام های بدن است، شروع می شود و تا سنین پیری عمر طبیعی این اعضا به تدریج رو به پایان می رود. این سن برای زنان به دلیل تجربه زایمان های متعدد ۷۵ سال و برای مردان ۸۵ سال است. هر چند این ها تازه میان سنی است اما حتی این هم ملاک نیست. منظور بیش از همه این باور غلط است که مثلا در ۵۰سالگی درد گرفتن زانو، دست یا پا را طبیعی بدانیم. در ۴۰سالگی به فشار خون بالا مبتلا شویم یا با بالا رفتن از چند پله، در قفسه سینه احساس خس خس کنیم. در واقع انتقاد من به نوع نگاه مان به پیری و باور پیری زودرس است. پیدایش بیماری پیری زودرس به عوامل متعددی بستگی دارد که در این میان طرز نگرش و باور ما به سلامتی، عمر و زندگی نقش اساسی دارد. اما مورد بعدی و مهم دیگر نحوه مصرف مواد غذایی است. با نوع رژیم غذایی روزانه قادریم این بیماری و چه بسا بسیاری از بیماری ها را عقب برانیم یا از بروز آنها جلوگیری کنیم. بدن انسان مثل یک مولکول بزرگ و پیچیده شیمیایی است که عناصر خاصی در ساختمان آن به کار رفته است. نبود هر یک از این مواد می تواند تمام سیستم بدن را در هم بریزد و امپراتوری سلامت فرد را واژگون کند. ویتامین ها، مواد کانی یا مینرال ها مهم ترین سهم را در سلامتی این مولکول بزرگ شیمیایی برعهده دارند. ویتامین های محلول در چربی (و کانی های مهمی چون آهن، مس، روی، منیزیم، پتاسیم و کروم) همچنین ویتامین های D، E و A نقش اساسی و کلیدی در ایجاد سلامتی و به عقب انداختن پیری و کهولت دارند. کمبود یا نبود پاره ای از این مکمل های مواد غذایی آن قدر مهم است که شخص حتی باور نمی کند چه طور و چگونه در دام بیماری گرفتار می شود. ماده کانی و آرام ساز کلسیم از مهم ترین این عناصر به شمار می آید. ویتامین ها و کانی ها جزو مکمل های مواد غذایی هستند، تردیدی نیست که در نبود هر یک از آنها، بدن چنان دچار ضایعه و آسیب می شود که گاهی حتی پزشکان متخصص هم با معاینه های کلینیکال درباره این بیماری ها دچار تردید می شوند. به عنوان مثال کمبود شدید ویتامین ۶B پاها را چنان دچار ضعف و سستی می کند که بیمار احساس می کند به بیماری لاعلاجی مبتلا شده است. درباره کانی های مهم نیز همین پیش آمد غیرقابل باور رخ می دهد. به عنوان مثال وقتی پتاسیم مورد نیاز بدن تامین نباشد، باز هم بیمار از ناحیه پاها، به قدری دچار ناتوانی و ضعف می شود که قبل از مراجعه به پزشک متخصص به این نتیجه می رسد که به بیماری ام.اس مبتلا شده است. همین طور بر اثر کمبود کانی های مهمی مثل منیزیم، فرد به گونه ای دچار فراموشی می شود که باور می کند به بیماری آلزایمر مبتلاست. شاید دوباره لازم به یادآوری است که ویتامین ها و کانی ها جانشین ندارند. به این معنا که هیچ ویتامینی قادر نیست نقش و وظیفه ویتامین دیگر را برعهده بگیرد. این موضوع درباره کانی ها و مینرال ها هم صدق می کند. در واقع ویتامین ها و کانی ها جایگزین ندارند، در عین حال که جزو مکمل های مواد غذایی هستند. به این معنا که مصرف یک یا ۲بار در هفته ویتامین های D و A الزامی است. ویتامین های پراهمیت با فاکتور جذب، در آب هویج و مرکبات به وفور وجود دارد و مصرف روزانه قرص کلسیم و ویتامینE نقش کلیدی در تعویق روند پیری دارد. به طور کلی مصرف مواد غذایی موجب جایگزینی ویتامین ها و کانی ها و تامین آنها در بدن نمی شود. از این رو برای رفع نیاز بدن حتما باید قرص های ویتامین مصرف کرد. همه مواد غذایی، چنانچه به طور متعادل و به شکل طبیعی مصرف شوند، پیامدهای ناگوار برای سلامتی بدن نخواهند داشت، مگر مصرف کربوهیدرات های سریع جذب شونده مثل قند و شکر، فرآورده های آنها و شیرینی ها که می توان گفت حتی مصرف اندک آنها نیز زیان آور است. هر چند قندها یکی از مهم ترین فاکتورهای ایجاد سلامتی برای اندام های حساسی چون مغز، قلب و سیستم عصبی اند اما به شرط آن که قند آن از نوع طبیعی بوده و فرآوری نشده باشد. مثل انواع میوه ها، عسل طبیعی، خرما، انجیر و تمام مواد غذایی که کربوهیدرات های طبیعی دارند. مصرف حتی اندک شیرینی و بستنی آرام آرام سلول ها را به سوی پیری زودرس می برند. بدترین پیامد مصرف شیرینی ها، قلیایی شدن محیط معده و هضم نشدن کانی های پرارزشی مثل آهن، مس، پتاسیم و منیزیم است که در نبود هر یک از آنها نه فقط پیری زودرس پیش می آید، بلکه بسیاری از بیماری ها نیز بروز می کنند مثل درد استخوان ها، عفونت لثه و دندان ها، ریزش موها و بیماری چاقی که به تنهایی مبدا همه بیماری ها است.